woensdag 31 december 2014

Zo Niet Saar

Alleen maar echte mensen
Mijn laatste post van 2014 gaat over het meest echte mens wat ik ken, liever jonge moeder Saar. Als er iemand echt is, is zij het wel. Wat een powervrouw. Maar o, wat is ze ziek. Naast EDS (Ehlers Danlos Syndroom) heeft ze door een herbesmetting en te late behandeling chronische Lyme. Neuro Borreliose fase 3, de meest heftige en pijnlijke vorm van allemaal.

Omdat Saar nooit opgeeft, maak ik nog steeds werk van en voor haar. Met haar. In 2012 kwam eindelijk de diagnose Lyme, maar ik fotografeerde haar al in 2007, toen ze zwanger was van dochter Lissyane. In 2012 kreeg ze zoon Elijah, en fotografeerde ik haar weer. Eenmaal in haar bed en (rol)stoel gekluisterd, heb ik in 2013 een aantal reportages van haar ziek zijn mogen maken. Heftige, maar ook gelukkige momenten. De pijnen die een Lyme patiënt krijgt na de toediening van de antibiotica "M'n hoofd lijkt wel uit elkaar te spatten", als het medicijn haar brein (en de bacteriën) bereikt. Maar ook haar gelukzalige glimlach, als dochterlief in het zwembad hoog van de rand springt, terwijl ze door haar moeder drijvende wordt gehouden in een bungalowpark vlakbij haar huis. Daar kwam de thuiszorg ook, en dus kon ze eindelijk met het hele gezin op vakantie.

In 2014 is helaas niet de omslag gekomen waar we allemaal op hoopten...dat de medicijnen de Lyme eindelijk uit haar lijf banden. Helaas is de Neuro Borreliose er nog steeds en kan ze door haar EDS niet eens meer zelfstandig rechtop zitten. Ook slikken kan ze niet meer, behalve op waterijsjes. Gevoed door meerdere sondes (Jejunostomie & PEG) blijft ze in leven, maar wat voor leven. De sondes tasten haar lichaam verder aan, en zorgen voor veel (extra) pijnen. Lopen kan ze al twee (!) jaar niet meer en nu blijkt dat haar dochter ook EDS heeft... hoeveel meer kan een mens nog verdragen?
Gelukkig vindt Saar kracht in haar kinderen en probeert ze zo goed en kwaad als het kan naar bijvoorbeeld de kerstviering te gaan op school, of vanavond naar het vuurwerk te kijken met de kinderen. Dit zijn 'uitspattingen' voor Saar, terwijl wij er niet eens bij stil staan dat we dit kunnen doen en dit alles 'gewoon' kunnen meemaken met onze kinderen! Vaak moet Saar het daarna meteen met dagen bedrust bekopen...haar lichaam is taai, maar stuk.

Voor Saar en vele anderen hebben mijn man en ik dit jaar Stichting Puur Zien opgericht, om met 'fotografie = therapie' kracht bij te zetten. Zo begon ik de Facebookpagina Zo Niet Saar (ze voelde zich zó niet zichzelf voordat eindelijk de diagnose Lyme kwam) en door hier vooral zelf haar verhaal delen maakte dat ze zelf meer 'vrede' had met haar situatie en leven als chronisch zieke. U kunt hier meelezen en -leven met Saar.

Stichtng PUUR Zien's rekeningnummer om haar te steunen: NL21INGB0006544911 t.a.v. Saar. Er is minstens € 5.000,- nodig om o.a. de keuken in haar aangepaste (!) huis in te richten - ze kan en mag in 2016 eindelijk verhuizen, yes! - en om de niet-vergoede medische middelen en levensreddende anti-biotica te betalen. Namasté, bedankt en een fijne jaarwisseling, ook namens Saar. Dat 2015 u veel geluk, liefde en een goede gezondheid mag brengen!





Saar na de feestdagen... hopelijk verloopt 2015 beter! xMx

Fotografie = Therapie. (januari 2013)
Juli 2013, update door Saar.

Trash The Bride, nogmaals je trouwjurk aan geeft kracht. (er zijn meerdere posts in dat blog over onze trouwjurk fotosessie, á là Trash The Dress, maar dan anders ;)

Saar over Mel, eind maart 2013, pure liefde deelt ze, maar ook haar ellende.

Zo Niet Saar serie 3e geworden in de Portfolio Prijs 2013 van fotoblad P/f en won een Honorable Mention bij de Prix de la Photographie Paris, 2013. Helaas zaten er aan deze awards geen geldprijzen gekoppeld, maar vooral veel eer.

Tijdens zwangerschap van zoon Elijah niet erkende (her)besmetting Lyme opgelopen....


dinsdag 9 december 2014

SEE, FEEL, LOVE Omunity Bali


Na mijn tweede ontmoeting met Omunity Bali kan ik niet anders zeggen: ik ben verliefd. Verliefd op de echte mensen van Sudaji en omgeving. Puur, oprecht, hard werkende mensen die een zijn met de natuur om hen heen.

Oprichter ZANZAN stichtte Omunity in 2010, en met dit 'resort' probeert hij een brug te slaan tussen kleinschalig toerisme en ecologisch en natuurlijk Bali. Voor $ 80,- per persoon per dag krijg je drie perfecte Balinese, biologische maaltijden, een prima bed en warme douche in een van de bamboe (2-persoons)kamers en heel veel begeleide trips zoals wandelen door de rijstvelden, naar de Sekumpul waterval of in het dorp naar de markt, erbij.

Ik was begin 2013 voor het eerst op deze warme, lieve plek en Omunity stal meteen mijn hart. ZANZAN heeft met zijn vrouw Putu en alle andere betrokkenen een mooie plek neergezet, midden in de ongerepte Balinese natuur. Hier kom je amper een blanke tegen!
Het resort - niet helemaal de juiste naam - is geschikt voor groepen tot ca. 20 personen om te slapen, maar heeft onlangs ook 300 kinderen voorlichting gegeven over gezondheidszorg. De natuur en maatschappijleer zijn zeer belangrijk, en de jeugd van Bali wordt dan ook gewezen op de gevaren van het gebruik van plastic en hoe persoonlijke hygiëne werkt.

Deze bijzondere plek heeft ook plaats voor groeps yoga en meditatie, de Wantilan kan zo vaak als men wil gebruikt worden. Ook is er een zwembad/vijver met lotus betegeling, en in dit bad geen chloor, maar natuurlijk bronwater. Perfecte plek voor een retraîte, je komt er meteen tot rust want er is nauwelijk wifi. Heerlijke stilte, toch zit je midden tussen de (Balinese) mensen.

Ik werd er enorm geïnspireerd en wil dan ook graag de kinderen van Sudaji helpen aan Engelse schoolboeken en schoolfoto's. Zij hebben nog nooit een school- of klassenfoto gehad!? En in Omunity bouwt men een openbare bibliotheek. Ook op de 6 basisscholen (in totaal 650 kinderen) is er ruimte voor boeken, bibliotheken worden momenteel op het schoolterrein gebouwd.

Mijn drie Bali-boeken zullen ook in de bibliotheek van Omunity terecht komen, en mocht u zelf willen kijken naar mijn fotoverhaal: er zijn twee boeken over Sudaji en één van Omunity, ook te koop als e-book.

Omunity Bali, Sudaji

dinsdag 25 november 2014

Schoolfoto's voor de kinderen van Bali

Sudaji, Sekumpul en Lemukih - Bali, Indonesië

In Sudaji, Sekumpul en Lemukih (Bali, Indonesië) ontmoette ik een groot deel van de 650 schoolkinderen van dit district. Deze kinderen hebben het niet slecht, hun scholen zijn zéér functioneel. Maar daar is meteen alles ook mee gezegd.

Geen overvloed aan speelgoed en schrijf- en andere leermiddelen in de lokalen, gewoon alles simpel. Het is wat het is. Ik dacht meteen: hier zijn er vast geen kinderen met ADHD... hier spelen de kinderen nog met 'niks', klimmen in bomen, doen aan het ouderwetse tollen, hakken hout met scherpe messen/bijlen en fietsen op de smalle straten zonder stoep. 
Uiteraard is er hier en daar een tv of een gameboy te vinden, maar voor het overige...geen computers, internet of andere zaken, laat staan een smartphone!

Ook viel het mij op dat er geen klassenfoto's aan de muren hingen in de kantoren op school. 

Wat blijkt, deze worden simpelweg niet gemaakt. Er is geen budget voor een schoolfotograaf, dus de kinderen en hun ouders hebben nog NOOIT een portret- en klassenfoto ontvangen. Als moeder steekt me dat heel erg, want zelfs al ben ik 'artistiek' fotograaf, de schoolfoto's bestelde ik altijd. (onze jongens zijn inmiddels middelbare scholieren, en ik koester deze foto's nog altijd)

Welke ouder wil dat nou niet? 
Helaas, in Sudaji, Sekumpul en Lemukih is er voor de mensen geen mogelijkheid om een schoolfoto te kopen... en als die er wel zou zijn, dan zijn de mensen te arm om er geld aan uit te geven. Deze mensen leven van het land, doen hun boodschappen in de piepkleine lokale winkeltjes en op de lokale markt. Zou het nou niet mooi zijn deze mensen hun eerste schoolfoto's van hun kinderen te geven?

Voor € 2,30 per kind geven we 650 kinderen en hun ouders iets onbetaalbaars: schoolfoto's. Voor slechts € 2,30 per kind realiseren we meteen ook het begeleiden van een of meer plaatselijke fotografen hierin. U kunt uw bijdrage storten op IBAN NL21INGB0006544911 t.n.v. Kinderen van Bali van Stichting PUUR Zien. BIC: INGBNL2A

Paypal: info@mery.nl, 

of gebruik de handige link van de 1% Club! Hier kunt u gemakkelijk, snel en veilig doneren, o.a. via automatische (eenmalige) machtiging. Steun een lokaal doel, waarbij u zeker weer dat het geld de volle 100% terecht komt daar waar het nodig is. 

Stichting PUUR Zien  - Alvast heel hartelijk bedankt, ook namens alle kinderen!

Sudaji, Sekumpul en Lemukih (Bali, Indonesië)

Sudaji, Sekumpul en Lemukih (Bali, Indonesië)

Sudaji, Sekumpul en Lemukih (Bali, Indonesië)

P.s. Hier mijn Engelse blog, waarin ik ook constateer dat er behoefte is aan (Engelse) schoolboeken.

maandag 10 november 2014

Bali, I'll be back

Bali, bezoek aan Omunity. Tijdens een van mijn vele werkreizen fotografeerde ik een retraite van een fijne groep vrouwen van allerlei nationaliteiten in Bali. Een hoogtepunt was toch wel het bezoek aan Omunity, een resort om je terug te trekken, maar ook om de bijzonder mooie natuur van Bali te gaan zien in het midden/noorden van het eiland. Je bevindt je letterlijk onder de lokale bevolking, die je met open armen ontvangt.

Spiritueel leider Zanzan probeert een mix te vinden van westerse luxe en introverte Balinese spiritualiteit. Je kunt in Omunity yoga doen, maar ook een trip naar de watervallen maken. Als onderdeel van het 11-daags retraite waren we slechts 1 middag hier, en die tijd was wat mij betreft veel te kort.

Gelukkig komt daar binnenkort verandering in. Onderstaand de echte mensen die ik ontmoette in Bali. Volgens mij wonen daar alleen maar echte mensen!
Bali, Indonesia
Zanzan
Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

Bali, Indonesia

donderdag 18 september 2014

Blind - het (beeld)verhaal van Gladys

Afstudeer project St. Joost - fotografie Melanie E. Rijkers/Artstudio23.com
Met een loos en donker oog naar nergens blikken (Baudelaire, Les Fleur du Mal). Bij mijn zoektocht naar 'hoe en wat ziet zij??' heb ik ook gebruik gemaakt van duobeelden. Bij bovenstaande foto hoort: foto.
Afstudeer project St. Joost - fotografie Melanie E. Rijkers/Artstudio23.com

Afstudeer project St. Joost - fotografie Melanie E. Rijkers/Artstudio23.com

Afstudeer project St. Joost - fotografie Melanie E. Rijkers/Artstudio23.com

Afstudeer project St. Joost - fotografie Melanie E. Rijkers/Artstudio23.com
Gladys, een blinde vrouw uit Breda - mijn onderwerp in de serie Blind - 1995/1996 - analoog, kleinbeeld, zwart/wit
Alleen maar echte mensen.
Ik blikte bij de vorige post al terug op mijn afstudeerproject Beeld, maar naast Beeld ik maakte ook Blind. Blind was een onderzoek naar hoe het is om blind te zijn, voor mij als fotograaf leek me dat het ergste wat je kunt zijn/overkomen. Gladys is al vanaf haar geboorte blind, ze ziet alleen hele vage lichtvlekken, verder niets.
Ik volgde haar gedurende 1995/1996 en uiteindelijk vulde haar foto's 1 wand tijdens de eindexpositie in het atrium van het St. Joost. Naast reportage foto's maakt ik ook een serie dubbelbeelden, waarbij een kleurenfoto de gedachte of het gevoel wat Gladys had bij dat moment uitbeeldde.

Gladys, bedankt, nogmaals, nog steeds. Wat een prachtige vrouw ben je!

Afstudeerproject Blind - expositie in het atrium - fotografie
Melanie en Gladys
NB: tijdens de expositie nam ik Gladys mee naar de 3D beelden, zodat zij deze ook kon 'zien'. (aan mijn foto's 'zag' ze niets, daarop is niets de voelen) Ik loop al vanaf dit project te denken dat je foto's een reliëf zou moeten kunnen geven, speciaal voor blinden om te kunnen voelen hoe de foto is.

Ik heb t geprobeerd door bariet foto's te bewerken (over te tekenen/door de drukken) maar dat had niet het door mij gewenste resultaat. Ook een foto in bijv. klei namaken werkt niet, je mist dan veel detail.

Maar nu, met de 3D printer!!!! Zou je daar ook foto's 3D mee kunnen uitprinten?!?!? Help, maker/ontwikkelaar/fabrikant, kunnen we niet een keer een testje doen??? Zijn er computerprogramma's die een 2D foto kunnen omzetten in een 3D beeld, of moet het origineel altijd ook 3D zijn?!? #dtv


donderdag 4 september 2014

Mijn geluk

Kijk! Mijn geluk is het thema van de Fotoweek. Mijn geluk is het mogen fotograferen van zóveel mooie mensen, en dat al sinds de Academie! Begonnen met 'Je suis belle,ô mortels! comme un rève de pierre' (uit La Beauté van de Franse dichter Baudelaire) - Ik ben mooi, o stervelingen! als een droom van steen. Als een van mijn afstudeerprojecten maakte ik 'Beeld' en fotografeerde naakte vrouwen, geïnspireerd op de Franse beeldhouwer Auguste Rodin's werken.

Sinds mijn afstuderen in 1996 fotografeerde ik - en sinds 2007 ook Hans van Nunen - nog veel meer naakten (vooral zwangeren), maar daarnaast maken we ook heel veel 'gewone' portretten. Gewone mensen zijn zo mooi! Bij ons geen bizarre styling en complete visagie, maar gewoon, komen zoals je bent, waarbij wij met oog voor detail een mooie portretfoto van je maken.

"Ik ben vanaf nu trots op mijn rode haar" - mailde een dame n.a.v. haar Rood-Op-Rood foto, gemaakt tijdens de eerste roodharigendag in Breda. Die fotosessie bij Electron buiten zal ik nooit meer vergeten! De vibe van meer dan 100 roodharigen die een voor een op de foto kwamen... gekleed in rode kleding en tegen een rode achtergrond. Wat een geluk, zoveel mooie mensen! En die poseerden voor mij?? Wauw... met trots heb ik er dan ook een boek van gemaakt.

Artstudio23 at the redhead days Breda - Melanie E. Rijkers

Artstudio23 at the redhead days Breda - Melanie E. Rijkers

Artstudio23 at the redhead days Breda - Melanie E. Rijkers

Artstudio23 at the redhead days Breda - Melanie E. Rijkers



De serie 'Beeld' 60x90 tijdens de eindexpositie op het St. Joost. Bariet fotoop frame gespannen:
Afstudeerproject Melanie E. Rijkers 1996 St. Joost Breda
Ik ben mooi, o stervelingen! als een droom van steen

dinsdag 2 september 2014

Echte schoonheid

Echte schoonheid zit van binnen zegt men wel eens. Het is inderdaad zo dat wanneer je veel negatieve energie in je voelt, je ook minder mooi bent, je straalt die negativiteit weer uit. Tijdens mijn Bali retraite twee jaar geleden maakte ik van veel 'ongelukkige' dames foto's. Op een paar na bloeiden ze allemaal op tijdens de reis.

Ook verbaasden sommigen dat ik een foto maakte die perfect bij hun paste, zelfs al kende ik ze nog maar net. (het waren allemaal vreemde, voornamelijk Engelse dames)

"I think my feet are the only beautiful part of my body, that you took this photo! (without knowing)" 

Bali retreat
Bali retreat, January 2012
Bali retreat

Bali retreat
Happy faces after the fire ceremony at Omunity Bali - thank you ZanZan

Bali retreat

Dat je een mail terug krijgt van National Geographic Traveler, met de mededeling dat er niet veel mensen op mijn (reis)foto's staan. Reden om meteen mijn archief in te duiken, men kent mij immers toch echt als een echte mensen-fotograaf!

Deze serie van mijn Bali retraite toont een lieve club dames die met mij naar Ubud, Gaia Oasis (Tejakula) en Omunity zijn geweest. Met name Omunity vraagt om meer, ik zou graag ZanZan weer ontmoeten. Wat een inspirerende man is dat, met hart en ziel midden in zijn dorpsgemeenschap staan, maar óók oog hebben voor natuurvriendelijk landbouw en dit met een eigen meditatie resort combineren.

ZanZan wanneer kan ik weer naar je toe??

ZanZan showing me the agri culture Omunity

Hands of ZanZan

Ceremony, ZanZan en Gina

Ceremony

ZanZan

Ladies en gentlemen after the ceremony, thank you ZanZan
Omunity, Bali - after the temple ceremony we went to the village to celebrate the new moon ♥

vrijdag 29 augustus 2014

Medusa - redheaddays 2008

Foto's van natuurlijk roodharigen door Hans van Nunen uit Breda

Foto's van natuurlijk roodharigen door Hans van Nunen uit Breda

Foto's van natuurlijk roodharigen door Hans van Nunen uit Breda
Medusa,
project gefotografeerd door partner Hans van Nunen, tijdens de roodharigendag in Breda in 2008. We wilden het haar als vlammen fotograferen. Pas later verzonnen we de titel Medusa, naar de vrouw met de slangen uit haar hoofd.
Bijzonder om te zien hoe wildvreemden wilden poseren, daar op die natte koopzondag in september 2008. Gelukkig konden we binnen bij VAK (huidige CliB) droog staan en onze setting inclusief lampen maken! Ook had ik een selectie van de Rood-Op-Rood foto's groot opgehangen, want daar was iedereen die niet in ons nieuwsbriefbestand zat wel erg nieuwsgierig naar. Leuk om de reacties te zien, als men zichzelf terugvond aan de muur, dit smaakte naar meer!
We love ginger ♥

maandag 25 augustus 2014

Schilderswijk, Den Haag

Foto reportage door Melanie E. Rijkers, slow journalism, analoge fotografie

Foto reportage door Melanie E. Rijkers, slow journalism, analoge fotografie

Foto reportage door Melanie E. Rijkers, slow journalism, analoge fotografie

Foto reportage door Melanie E. Rijkers, slow journalism, analoge fotografie

Foto reportage door Melanie E. Rijkers, slow journalism, analoge fotografie

Schilderswijk Den Haag... 1995... er werden veel sociale woningen gesloopt, er moest nieuwbouw komen! Voordat alles weg was ben ik er een aantal malen met veel plezier gaan fotograferen. Slow journalism, wat toen nog 'documentaire fotografie' heette, is helemaal mijn ding! Analoog gefotografeerd op Tri-X film... mooi tijdsbeeld voor altijd vastgelegd.

In dit soort wijken wonen met recht alleen maar echte mensen!